Η περίοδος των εορτών , είναι ιδιαίτερα (υπέρ) καταναλωτική περίοδος. Συγκεκριμένα , όλοι μας νιώθουμε την ανάγκη να αναβιώσουμε τις αγαπημένες μας στιγμές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα , απ ΄ όταν ήμασταν μικροί και περιμέναμε το δώρο του Άγιου Βασίλη. Επιπλέον , ξέροντας ότι με ένα δώρο θα κάνουμε τα κοντινά μας πρόσωπα χαρούμενα ,κανείς δεν χάνει αυτή την ευκαιρία.
Δεν είναι, όμως και αναπόφευκτο μέσω των δώρων να βρίσκουμε και διαφυγή από άσχημες παιδικές αναμνήσεις και να θέλουμε στο παρόν να ευχαριστηθούμε και να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους μας. Έτσι , κατά την περίοδο των εορτών , οι δρόμοι ξεχειλίζουν από κόσμο και οι βιτρίνες αποκτούν νόημα ακόμα και γι΄ αυτούς τον υπόλοιπο χώρο ξεφεύγουν από τον (υπέρ) καταναλωτισμό.
Υπάρχουν όμως τρόποι για να υπερασπιστούμε το πορτοφόλι μας ;
Αρχικά , γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εορτοδάνεια , όπου πολύ παίρνουν ,ώστε να χρησιμοποιήσουν γι΄ αυτό τον σκοπό , καλό είναι να τα αποφεύγουμε. Επιπλέον, εάν επρόκειτο να ανταλλάξουμε δώρα με οικεία μας άτομα , οικογένεια ή φίλους είναι καλό να βάζουμε ένα συγκεκριμένο ποσό πχ των 10 ευρώ και όλα τα δώρα να κυμαίνονται στην ίδια τιμή. Ακόμα μία καλή λύση είναι να κάνουμε στους αγαπημένους μας δώρα όχι χρηματικής αξίας αλλά συναισθηματικής ή κάποιας άλλης αξίας, όπως μία κατασκευή.
Τι μπορεί να υποδηλώνουν οι αγορές;
- Προβολή του εαυτού
- Επιβράβευση του εαυτού
- Ανασφάλεια
- Συναισθηματικό κενό
Τα ΜΜΕ όμως ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την υπερκαταναλωτική μανία ιδίως σε περιόδους εορτών, αφού προβάλλουν με κάθε τρόπο τον ιδανικό άνθρωπο και πως θα ήταν οι ιδανικές γιορτές. Οι πλασματικές ανάγκες γίνονται πραγματικές και ο άνθρωπος προσπαθεί να ταυτιστεί με την προβαλλόμενη εικόνα. Ο άνθρωπος θεωρεί ότι μέσω των αγορών θα καταφέρει να “αγοράσει” λίγο και από αυτή τη χαρά, το οποίο προφανώς είναι αδύνατον.
Σημαντικό δεν είναι μόνο η προσφορά δώρων τόσο στους άλλους όσο και στον εαυτό μας αλλά η απόκτηση ποιοτικών σχέσεων, προσφέροντας μοναδικές στιγμές μέσω συζήτησης, συμπαράστασης κλπ.