Πότε έκανες για τελευταία φορά κάτι χωρίς να σκεφτείς; Πότε είπες τελευταία φορά ψέματα στη δασκάλα σου και πήγες βόλτα; Πότε είπες τελευταία φορά ψέματα στην δουλεία και πήγες μονοήμερο; Πότε έκανες τελευταία φορά αυτό που ήθελες χωρίς πραγματικά να σκεφτείς τις συνέπειες;
Η απάντηση είναι μια. Ποτέ. Ο αυθορμητισμός που υπάρχει στην παιδική ηλικία, χάνεται όσο ο καιρός περνάει και οι υποχρεώσεις εμφανίζονται. Έντονη καθημερινότητα, δουλειά και οικογενειακές υποχρεώσεις σε κάνουν πλέον να χάσεις οποιοδήποτε σημάδι αυθορμητισμού και να σκέφτεσαι ακόμη και την πιο μικρή λεπτομέρεια δίχως να πράξεις αυθαίρετα.
Φυσικά, είναι ορθό να πράττεις μετά από λογική σκέψη. Πόσο θα ήθελες όμως να κάνεις πράγματα χωρίς να σκεφτείς συνέπειες; Χωρίς να νιώσεις ότι έκανες λάθος; Η απάντηση για τους περισσότερους λογικά θα είναι πολύ.
Ακόμη και αν θες να κάνεις αυθόρμητα πράγματα πια, είναι δύσκολο να βρεις άτομο να σε ακολουθήσει. Να μην σου κάνει υπόδειξη για το “σωστό” και να μην σκέφτεται τι θα ακολουθήσει. Είναι επακόλουθο της ηλικίας και των υποχρεώσεων. Τι θα έκανες αν άκουγες “Πάμε μέχρι τις Μπαχάμες το πρωί και να είμαστε πίσω το βράδυ;” Η μεγαλύτερη καταστροφή είναι η ίδια η ρουτίνα. Το καθιερωμένο πρόγραμμα, η έντονη καθημερινότητα μπορεί να καταστρέψει κάθε αυθορμητισμό.
Κάνε πράγματα που θα δεις κι άλλες εκδοχές του εαυτού σου
Κάνε πράγματα λοιπόν που θα βγάλουν και τους άλλους εαυτούς σου. Άλλωστε, ο άνθρωπος έχει πολλούς εαυτούς απλά πρέπει να τους ανακαλύψει. Μην φοβάσαι να δράσεις! Προσπάθησε! Δίχως διαφορετικές πράξεις δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να εξελιχθεί και να δει τα όρια του.
Βρες την άλλη εκδοχή σου και σκέψου αν σου αρέσει. Είναι μοναδικό να μπορείς να ανακαλύπτεις εσένα κάθε μέρα και περισσότερο. Με κάθε σκέψη και περισσότερο. Με κάθε πράξη και περισσότερο. Τόλμα να αντικρίσεις και την άλλη εκδοχή σου. Θα μπορούσες να είσαι κάτι παραπάνω; Θα άντεχες;
