Τα αυτοάνοσα νοσήματα προσβάλουν ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων. Πρόκειται για διάφορες καταστάσεις, όπου το ανοσολογικό σύστημα αντιμετωπίζει στοιχεία του οργανισμού ως ξένα κι έτσι προσπαθεί να τα απομακρύνει.
Κάθε μέρα κάνουν την εμφανισή τους διάφορα αυτοάνοσα, το καθένα φυσικά έχει διαφορετική αιτιολογία και δικά του χαρακτηριστικά. Μερικά από τα πιο γνωστά είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ψωρίαση, ο διαβήτης τύπου 1 κ.λ.π.
Τα αυτοάνοσα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Αυτά που κάνουν την εμφάνισή τους λόγω γενετικής προδιάθεσης και εκείνα που εμφανίζονται λόγω άλλων παραγόντων, όπως είναι το περιβάλλον, το φύλο, η διατροφή και το στρες.
Το στρες επηρεάζει τον φλοιό του εγκεφάλου, την υπόφυση, την υποθάλαμο και στη συνέχεια όλους τους αδένες του σώματος. Ενεργοποιούνται διάφορες “οδοί” και έτσι προκαλούνται αλλαγές σε διάφορες λειτουργίες του οργανισμού.
Το στρες λοιπόν, αποτελεί κοινή αιτία για την εμφάνιση των αυτοάνοσων. Ακόμη όμως και αν δεν ήταν η κύρια αιτία, σίγουρα πυροδοτεί την έξαρση μιας τέτοιας ασθένειας. Η αδυναμία ρύθμισης του ανοσοποιητικού έχει ως απόρροια την έκρηξη του ανοσοποιητικού συστήματος, εμφανίζοντας κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Παράλληλα όμως με την ύπαρξη έντονου και διαρκούς στρες και για να προκύψει μια αυτοάνοση ασθένεια, θα πρέπει να συνυπάρχουν σημαντικές μεταβολικές διαταραχές που οδηγούν σε μια σταδιακά επιδεινούμενη δυσλειτουργία του οργανισμού σε κυτταρικό και βιοχημικό επίπεδο.
Συνεπώς, το στρες παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο γενικά στην ζωή μας όσο και ειδικά στην πυροδότηση κάποιων ασθενειών του ανοσοποιητικού συστήματος.