Μια από τις πιο τετριμμένες λέξεις που πολλοί θεωρούν της μόδας, αλλά μάλλον λίγοι αναγνωρίζουν την αξία της είναι αυτή της ευγνωμοσύνης. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κυριαρχεί αυτή η λέξη ως πανάκεια για όλα μας τα προβλήματα. Έχουμε αντιληφθεί όμως όλοι την πραγματική της σημασία;
Συνήθως οι περισσότεροι γκρινιάζουν από το πρωί ως το βράδυ για όσα δεν τους αρέσουν στη ζωή τους, χωρίς ωστόσο να προσπαθούν να την αλλάξουν. Συγκρίνουν πάντα τον εαυτό τους με τους άλλους και προς λύπη τους διαπιστώνουν ότι αυτοί δεν έχουν όσα οι υπόλοιποι ή όσα θα ήθελαν να έχουν. Έτσι, ξεκινά αυτός ο αέναος κύκλος της μιζέριας, της αυτολύπησης και της θυματοποίησης.
Όλα τα παραπάνω προκαλούνται επειδή έχουμε μάθει όλοι να εστιάζουμε σε ό, τι μας λείπει. Αυτή είναι και η πηγή του κακού, διότι αυτό το αίσθημα της έλλειψης αναφέρεται στον μέλλον μας, το οποίο είναι αβέβαιο κι έτσι προκαταβολικά αγχωνόμαστε για κάτι που πολύ πιθανόν να μη μας συμβεί ποτέ.
Αν, όμως, εστιάζουμε στο παρόν και νιώθουμε ευγνωμοσύνη κάθε μέρα για το γεγονός ότι ανοίγουμε τα μάτια μας κάθε πρωί – κάτι το οποίο σαφώς δεν είναι δεδομένο- ή αν νιώθαμε ευγνωμοσύνη για το ότι έχουμε ένα σπίτι, ζεστό νερό, φαγητό – κάτι που επίσης δεν είναι δεδομένο για πολλούς και γενικά αν καταλαβαίναμε πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε, που είμαστε υγιείς, που αγαπάμε και μας αγαπούν, δε θα γκρινιάζαμε και θα ζούσαμε τη ζωή μας πολύ πιο ουσιαστικά και συνειδητά.
Όπως έλεγε και ο Steve Jobs “ζήσε την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία και κάποια στιγμή θα πέσεις μέσα”. Να είστε λοιπόν ευγνώμονες που ζείτε, που έχετε όλα όσα έχετε και μην ξεχνάτε να εκφράζετε καθημερινά την ευγνωμοσύνη σας, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται.
Συντάκτρια: Μαρία Γεροχρήστου
2 Comments