Πάνω από 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες ανά τον κόσμο έχουν υποστεί την βάναυση αυτή τακτική, η οποία “ευνουχίζει” την σεξουαλικότητα της γυναίκας και ονομάζεται κλειτοριδεκτομή. Κάθε χρόνο περίπου 4 εκατομμύρια κορίτσια βρίσκονται σε κίνδυνο. Η συγκεκριμένη πρακτική πραγματοποιείται συνήθως από την βρεφική ηλικία του κοριτσιού έως και τα 15 του έτη, με την χρήση ξυραφιού ή λεπίδας, κομμάτια γυαλιών, χωρίς αναισθησία.
Θεωρείται ορθή διαδικασία για την ομαλή ανατροφή ενός κοριτσιού, υποδηλώνοντας την απόλυτη υποταγή στον σύζυγο. ‘Ετσι, η γυναικεία σεξουαλικότητα μπορεί να είναι ελέγξιμη. Η πρακτική της κλειτοριδεκτομής προκαλεί ανεπανόρθωτα τραύματα στο γυναικείο φύλο και αποτελεί μια τακτική ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων της γυναίκας.
Πρόκειται για μια μαρτυρική διαδικασία μερικής ή ολικής αφαίρεσης των γεννητικών οργάνων. Ειδικότερα, κατά τη συγκεκριμένη πρακτική, αφαιρούνται τα έξω χείλη των γυναικείων γεννητικών οργάνων και η κλειτορίδα από τα μικρά κορίτσια, όπου ο ακρωτηριασμός συνήθως γίνεται από τη βρεφική ηλικία μέχρι τα 15.
Την τακτική αυτή ασπάζονται πολλές χώρες ενώ εφαρμόζεται σε περίπου 30 χώρες, αν και έχει καταδικαστεί παγκόσμια ως παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, σε χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής υπάρχει ακόμη αυτή η τακτική.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Υγείας, η κλειτοριδεκτομή χωρίζεται σε τέσσερις (4) διαφορετικούς τύπους παγκοσμίως:
Τύπος 1: Συχνά αναφέρεται ως κλειτοριδεκτομή, που είναι η μερική ή ολική απομάκρυνση της κλειτορίδας
Τύπος 2: Συχνά αναφέρεται ως εκτομή, που είναι η μερική ή ολική απομάκρυνση της κλειτορίδας και των μικρών χειλιών, (οι εσωτερικές πτυχές του αιδοίου)
Τύπος 3: Συχνά αναφέρεται ως ακρωτηριασμός, που είναι το στένεμα του κολπικού ανοίγματος μέσω της δημιουργίας μίας επικαλυπτικής σφράγισης. Η σφράγιση σχηματίζεται με το κόψιμο και την επανατοποθέτηση των μικρών χειλιών ή των μεγάλων χειλιών, μερικές φορές μέσω ραφής ή με ή χωρίς αφαίρεση της κλειτορίδας (κλειτοριδεκτομή).
Τύπος 4: Αυτός περιλαμβάνει όλες τις άλλες επιβλαβείς διαδικασίες στα γυναικεία γεννητικά όργανα για μη-ιατρικούς σκοπούς, π.χ. τσίμπημα, τρύπημα, χάραξη, απόξεση και καυτηριασμό της περιοχής των γεννητικών οργάνων.
Επιπτώσεις στην υγεία
Πέρα από μια επίπονη τακτική για τις γυναίκες, η κλειτοριδεκτομή αποτελεί και κώλυμα για την ομαλή ανάπτυξη των κοριτσιών, αφού εμποδίζεται η φυσιολογική λειτουργία του σώματος μετά από την καταστροφή που έχει υποστεί ο γυναικείος γεννητικός ιστός.
Στην αρχή προκαλείται έντονος πόνος, αιμορραγία, σοκ, μόλυνση (τέτανος ή σηψαιμία), αδυναμία ούρησης και ανοιχτές πληγές στα γεννητικά όργανα. Τα κορίτσια εμφανίζουν έπειτα συνήθως ακανόνιστες και μη φυσιολογικές περιόδους, κύστες, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή και έλλειψη σεξουαλικής ευχαρίστησης, στειρότητα, προβλήματα τοκετού και θανάτους νεογέννητων μωρών. Είναι φυσικό, πως η διαδικασία αυτή επηρεάζει και την ψυχολογική ισορροπία ενός κοριτσιού, αφού αφήνει κατάλοιπα και πληγές και στην ψυχή. Συνεπώς, οι επιπτώσεις δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν μόνο σωματικές.
Παγκοσμίως, κυριαρχεί σε 25 χώρες, (Σομαλία όπου ακρωτηριάζεται το 98% των κοριτσιών, Γουινέα, το 97%, Τζιμπουτί 93%, Σιέρα Λεόνε 90%, Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Δημοκρατία Κεντρικής Αφρικής, Τσαντ, Πράσινο Ακρωτήρι, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Γκάμπια, Γκάνα, Γουινέα-Μπισάου, Ινδονησία, Ιράκ, Κένια, Μάλι, Μαυριτανία, Νιγηρία, Σενεγάλη, Σουδάν, Τόγκο, Υεμένη και Τανζανία). Ωστόσο, το ανώτατο δικαστήριο της Κένυας επικύρωσε την απαγόρευση του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων στις 17 Μαρτίου του 2021.
Στην ΕΕ τέτοια περιστατικά είναι παράνομα και φυσικά καταδικάζονται, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχουν υπάρξει τέτοια περιστατικά. Εκτιμάται ότι περίπου 600.000 γυναίκες που ζουν στην Ευρώπη έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων και άλλα 180.000 κορίτσια διατρέχουν υψηλό κίνδυνο.
Στην Ελλάδα, η πρώτη φορά που έγινε απόπειρα να καταγραφούν περιστατικά ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων σε μετανάστριες, ήταν το 2007 και όπως έδειξαν τα στοιχεία της έρευνας, οι 28 από τις 33 Σουδανές που συμμετείχαν, είχαν υποστεί κλειτοριδεκτομή, πριν όμως έρθουν στη χώρα σε ηλικία 5-10 ετών. Η πρακτική αυτή παρ’ όλο που καταδικάζεται στην Ελλάδα, δεν παύει να ισχύει στον εισερχόμενο μεταναστευτικό πληθυσμό.
