“Είμαι συλλέκτης, μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου “Στιγμές”
Είναι θλιβερό πως μέσα από μια ταινία, ανακαλύπτουμε πως η γενιά μας δεν έχει γνωρίσει τι σημαίνει ρομαντισμός και τις εκδοχές αυτής της σοβαρής έννοιας. Δεν έχει γνωρίσει το θρασύ φλερτ, το τολμηρό αλλά ταυτόχρονα το ρομαντικό, το τίμιο. Εκείνο που σέβεται τον άλλον, κι όμως ο άλλος έχει τόσα να πάρει.
Τα “φτηνά τσιγάρα” είναι η απόδειξη πως όποιος μιλά πολύ δεν λέει πάντα ανούσια πράγματα και θέλει να κάνει αισθητό το πόσο ελκυστική είναι η μυστικότητα, το άγνωστο. Καλείσαι να γνωρίσεις ένα άγνωστο άτομο, να μάθεις λεπτομέρειες για αυτό το άτομο που βρίσκεται απέναντί σου και πριν λίγο δεν γνώριζες καν.
Ένα στοιχείο film noir, το οποίο λείπει απ’ τις σύγχρονες ζωές μας εντοπίζεται διάχυτο μέσα στην ταινία. Ένα στοιχείο που μπορεί να μετατρέψει μια βαρετή ατμόσφαιρα σε κάτι διαφορετικό, να σε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο χωρίς την μαυρίλα της εποχής.
«Έτσι και αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά, η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι.»
Η παραπάνω φράση του Χομπίστα, του σωστού άνδρα, του λιτού και απέριττου και θέλει να σου δείξει πως όποια και αν είναι η διαδρομή σου, απόλαυσέ την, όλα θα έρθουν με το πέρασμα του χρόνου. Άλλωστε, η ζωή ξέρει και ο ίδιος ο Χομπίστας την εμπιστεύεται.