Βία είναι να κάνεις πάντα κάτι αντίθετο απ’ αυτό που αγαπάς, γιατί δε ξέρεις, δε σου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία, ούτε η βοήθεια να ανακαλύψεις αυτό που δίνει νόημα στην ύπαρξή σου και στην κάθε σου μέρα.
Βία είναι ν’ αφήνεσαι ν’ ακούς ό,τι σε πληγώνει, σε απογοητεύει και σε αφήνει ακόμα πιο μόνο και αβοήθητο.
Βία είναι να μαθαίνεις από μικρός να μην αξίζεις για τα παραπάνω σου κιλά, τη στραβή σου μύτη, τα πεταχτά δόντια, τον τρόπο ομιλίας σου, τ’ αλλιώτικο ενδυματολογικό σου γούστο, τα λίγα σου μαλλιά, τη διαφορετική καταγωγή σου.
Βία είναι να μην αφήνεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου και στους άλλους για να μην ακούσεις, δεις, βιώσεις κάτι που δε θα το αντέξεις… νομίζεις.
«Βιάζομαι» από το «βία».
Μαθαίνεις ν’ ανήκεις αλλού, έξω από σένα, στη μαμά, τον μπαμπά, τον σύντροφο, εργοδότη, ένα κράτος, κάποιον δάσκαλο. Ακούς τους πάντες και τρέχεις να τους ευχαριστείς για να σε αποδέχονται με κόπο και περίσσια κούραση σε μια ζωή ρουτίνα… και μια Δευτέρα που έρχεται γρήγορα…
Βία είναι να δρας από αντίδραση και όχι συνειδητή επιλογή. Είναι η χειριστικότητα κ’ η εκμετάλλευση στο βωμό της αγάπης, της φροντίδας, του «για το καλό σου» αντί του υγιούς χώρου για το άκουσμα της σιγανής φωνής μέσα σου, το άνοιγμα των δικών σου φτερών. Ζεις τη ζωή που θέλουν οι άλλοι, μα δε ξέρεις αν θέλεις εσύ γιατί απλά δε ξέρεις τι είσαι, τι ζητάς, τι μπορείς. Ποτέ δεν έμαθες, να ξοδεύεσαι όμως για χάρη των άλλων το ’μαθες καλά! Αφήνεσαι στα χρόνια σα να βρίσκεσαι πεσμένος στη γη και να σε προσπερνούν οι άνθρωποι χωρίς να σε αγγίζουν, να σε αφορούν, να σε βοηθούν, να σε αλλάζουν. Η ακινησία, το βάρος του κορμιού και της καρδιάς, τα ψέματα στον εαυτό, ο φόβος ν’ ακουστεί η φωνή της αλήθειας μέσα σου που απαιτεί φυγή απ’ τη συνήθεια και τη βολή και φέρνει την απόρριψη απ’ όσους δυσαρεστείς ακολουθώντας άλλο μονοπάτι από αυτό που επιλέγουν αυτοί για σένα… κ’ αυτά βία είναι… προς τον ίδιο τον εαυτό!
Βία είναι η αδιαφορία να γνωρίσεις, να συνδεθείς, να οριοθετήσεις με αγάπη, να ερωτευθείς το φίλο, τον σύντροφο, τον δάσκαλο, την εργασία, την ιδέα, ένα ζώο σε ανάγκη, την προσφορά, το όραμα, έναν σκοπό!
Βία είναι η άρνηση της πραγματικής ζωής, ενώ θα’ θελεςνα κλείσεις το βιβλίο της έχοντας γράψει πολλά… έχοντας κλάψει, γελάσει, πονέσει, τρομάξει, αλλάξει, πεθάνει και γεννηθεί ξανά και ξανά πριν βιολογικά τελειώσει η ζωή σου. Με κούραση ίσως, μα ποτέ με παραίτηση. Ούτε δευτερόλεπτο!
Βία είναι να ζεις μονάχα στο χθες και το αύριο, μα ποτέ στο παρόν. Ο θυμός του χθες που πέρασε μα ακόμα σεστοιχειώνει και ένα αύριο που δεν πρόφτασε να ‘ρθει, μα ποτίζει κάθε σκέψη σου με φόβο, γεννά το άγχος του σήμερα και βιάζει κάθε σου στιγμή, σε παίρνει από την ομορφιά της επαφής σου με το τώρα και σε γεμίζει ανησυχία για ό,τι είναι να’ ρθει.
Μια ζωή στα χάπια, για την υγεία σου και μια οθόνη για την ενημέρωσή σου.
Βία είναι η κενότητα μιας ζωής μακριά από συναισθήματα κ’ από ανθρώπους, να μην έχεις αφήσει τίποτα να εμπνευστεί η επόμενη γενιά!
Γεννήθηκες για να ανήκεις πρώτα σε σένα και μετά στους ανθρώπους, στα ζώα στη φύση, σε όποιον σε χρειάζεται.
Νιώθεις πως δε σε θέλουν οι άνθρωποι και καταλήγεις να συναντάς τον πιο ανεπιθύμητο άνθρωπο στον δικό σου τον καθρέφτη.
Βία είναι το αυτό- σαμποτάζ και η αντίσταση σου στη ροή της ζωής.
Βιάζουμε τη ζωή μας και πνιγόμαστε στο κακό που καταλήγουμε να κάνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Κ’ έρχεται εκείνη η στιγμή που στον καθρέπτη μας προβάλλεται ξεκάθαρα η πηγή της δυστυχίας μας και πονάει πολύ.
Συντάκτης: Νίκολα Εμμανουηλίδου