Μια λέξη/ένα συναίσθημα που συναντάται πολύ συχνάστα λόγια κι όμως τόσο σπάνια βλέπουμε να υπάρχει γύρω μας. Πόσες φορές έχουμε πει για τον εαυτό μας ότι είμαστε ενσυναισθητικοί, αλλά γυρνάμε το κεφάλι από την άλλη, όταν στο φανάρι ο ζητιάνος θα μας ζητήσει ένα κέρμα, για να πάρει κάτι να φάει;
Μας κάνει αυτό από μόνο του μη ενσυναισθητικούς ή πιο απλά ψυχρούς και άκαρδους; Ή μήπως το γεγονός ότι δεν τρέφουμε συναισθήματα μίσους για όλους όσους υπάρχουν γύρω μας, αλλά μόνο για κάποια συγκεκριμένα άτομα ή ομάδες ατόμων, μας καθιστά μισάνθρωπους; Συγκλίνω προς το όχι, όχι κατ’ ανάγκη επειδή ψάχνω δικαιολογίες, αλλά ίσως γιατί η αλήθεια είναι πως, για να «πυροδοτηθεί» ένα συναίσθημα,απαιτείται η ύπαρξη κάποιων συγκεκριμένων συνθηκών.Κι αυτές από άνθρωπο σε άνθρωπο ποικίλλουν σε βαθμό που δε μπορούμε εύκολα να συνειδητοποιήσουμε. Είναι τόσο πολυσύνθετη η φύση του ανθρώπου που ό,τι συμπέρασμα κι αν κάνουμε –ακόμα και για τον εαυτό μας- θα είναι από αόριστο έως αυθαίρετο.
Αλήθεια, πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πολλές φορές «Γιατί νιώθω έλξη για αυτή συγκεκριμένα την κοπέλα κι όχι για άλλες;», «Γιατί συμπονάω τα σκυλιά που τα κακομεταχειρίζονται κάποιοι, ενώ για τα υπόλοιπα ζώα που βρίσκονται σε εργοστάσια με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και θα σφαχτούν, για να τα φάμε αργότερα, δε νιώθω κάτι παρόμοιο;» και άλλα πολλά παρόμοια. Καταλήγω, μάλλον, στο ότι το συναίσθημα υπάρχει εκεί για κάποιο λόγο. Όπως αντίστοιχα και η απουσία συναισθήματος δικαιολογείται, αν εμβαθύνουμε στο παρελθόν μας και ανακαλύψουμε τι μας εμπόδιζε παλιότερα να νιώσουμε.
Έχω καταλάβει και αποδεχτεί ότι όλα τα συναισθήματα είναι απολύτως φυσιολογικά και πρέπει να τα βιώνουμε ανάλογα με την περίπτωση, καθώς επίσης κι ότι ο καθένας μας πρέπει να νιώθει ελεύθερος να αισθάνεται και να βιώνει τις στιγμές με το δικό του μοναδικό τρόπο. Α, και κάτι τελευταίο… Ενώ ξεκίνησα να μιλάω για ενσυναίσθηση, κατέληξα να μιλάω γενικά για τα συναισθήματα! Και είμαι οκ με αυτό, γιατί αυτό ένιωσα!
Συντάκτης: Γεράσης Γιώργος Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας