Γιατί να πολεμήσουμε και πάλι για την Τροία;
Ένα δύσκολο θέμα και δυστυχώς επίκαιρο θα δούμε σήμερα στο άρθρο μας, όπως λένε κατά καιρούς υπάρχουν δεκαετίες που δεν συμβαίνουν τίποτα και βδομάδες που χωράνε μέσα τους ολόκληρες δεκαετίες, αυτό ακριβώς έγινε πριν 10 ημέρες όπου σταμάτησε ο χρόνος με την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια ματιά με όσο δυνατόν ουδετερότητα γίνεται, γιατί δεν είναι καιρός να διχαστούμε, όχι και εμείς, όχι και εδώ.
Τα πράγματα φαίνεται πως είχαν πάρει τον δρόμο τους εδώ και καιρό ,και μάλλον εμείς κάναμε ότι δεν βλέπαμε, οι σειρήνες του πολέμου μπορεί να ακούστηκαν πριν 10 ημέρες, όμως τελικά απλά ήταν θέμα χρόνου να συμβεί, από την μια μεριά είναι η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν οποίος είναι φανερά παντοδύναμος μέσα στην χώρα του ( για την ακρίβεια δεν τολμάει κανείς να του πει όχι), ενώ από την άλλη πλευρά θα βρούμε την Ουκρανία…και αυτό τίποτα άλλο είναι μόνη της ξεκάθαρα, δεν υπάρχει καμία άλλη βοήθεια προς την Χώρα του πρωθυπουργού Βολοντιμίρ Ζελένσκι, οποίος όπως έγινε γνωστό ήταν ένας απλός κωμικός πριν αναβάλει τον προεδρικό θώκο.
Τώρα θα ρωτήσει κάποιος πολύ εύστοχα, καλά η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ που είναι σε αυτή την περίπτωση, βέβαια δεν θα πάρει κάποια απάντηση και αυτό είναι το λυπηρό της υπόθεσης , μια χώρα που θέλει την βοήθεια της δύσης αλλά η δύση έμεινε μόνο στα λόγια. Κάπου εδώ θα ήθελα να σας παρουσιάσω τις δύο πλευρές που βλέπω ότι κυριαρχούν αυτές τις μέρες στην κοινωνία μας, η μια από αυτές που λένε ότι ο Κακός Πούτιν, ο φασίστας ο Πούτιν έσπειρε τον θάνατο στους αμάχους της Ουκρανίας και η ακριβώς απέναντι πλευρά που λέει ότι φταίει το ΝΑΤΟ και η ευρωπαϊκή ένωση , που θέλησαν να προσαρτήσουν την Ουκρανία στις δυνάμεις τους, αλλά τελικά την άφησαν μόνη και αβοήθητη, να παλεύει ενάντια στην ρωσική αρκούδα.
Εμένα σαν ουδέτερο παρατηρητής, που φυσικά είμαι εναντίον κάθε μορφής πολέμου, αυτό δεν μου μοιάζει καθόλου τυχαίο, αλλά σαν ένα πείραμα για το που μπορεί να φτάσει η Ρωσία, δηλαδή αν ήταν έτοιμη για πόλεμο που όντως ήταν, και τελικά ποιοι θα βοηθήσουν την αμυνόμενη Ουκρανία, ενώ μια φωνή από μέσα μου, λέει ότι στο τέλος θα βγούνε οι καλοί Αμερικάνοι να για σώσουν τον πλανήτη, και όχι αυτό δεν νομίζω ότι είναι σενάριο κάποιας ταινίας του Χόλιγουντ, αλλά μπορεί να είναι η σκληρή αλήθεια, δεν είναι τυχαίο που λένε ότι τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή.
Οι Αμερικάνοι κυρίες και κύριοι που έχουν κάνει περισσότερους πολέμους από κάθε άλλη χώρα τα τελευταία χρόνια στον κόσμο, με δικαιολογία να σώσουν την εκάστοτε χώρα φυσικά, τώρα πως γίνεται να κάνεις πόλεμο σε μια χώρα για να την σώσεις δεν ξέρω, αλλά μάλλον αυτοί ξέρουν καλύτερα, ενώ και κάποιες χώρες της ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Γερμανία επωφελήθηκε από το όλο σκηνικό, και έτσι ανακοίνωσε την στρατιωτική της ενίσχυση για πρώτη φορά μετά το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, όλα αυτά δεν μου φαίνονται καθόλου τυχαία, χωρίς βέβαια να θέλω να γίνω μάντης κακών ειδήσεων.
Το ξέρω ότι δεν σας έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους άρθρα, αλλά τα γεγονότα είναι ουσιαστικά δίπλα μας, και δεν γίνεται να μην ασχοληθούμε με αυτό το φλέγον ζήτημα, όπως είπα και πριν για εμένα όλο αυτό είναι ένα stress test, δηλαδή θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις να δουν τα όρια της Ρωσίας και που είναι διατεθειμένη να φτάσει, το κακό της υπόθεσης είναι ότι ο πλανήτης είναι σε χέρια ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να είναι σε αυτές τις θέσεις, το χειρότερο και συνάμα ντροπιαστικό όμως είναι να σκοτώνονται άμαχοι άνθρωποι και να βομβαρδίζονται σχολείο και νοσοκομείο, και κάπου εδώ έρχεται ο τίτλος του άρθρου να μας θυμίσει ότι αφού η Τροία έπεσε πριν πολλά χρόνια, εμείς σαν άνθρωποι γιατί πρέπει να παλέψουμε ξανά για εκείνη;
