Σύμφωνα με τον Φρόιντ, τα είδη ζήλειας είναι τρία και είναι η φυσιολογική, η προβολική και η παθολογική. Την φυσιολογική ζήλεια, όλοι θα την νιώσουμε ή την έχουμε ήδη νιώσει έστω μια φορά στην ζωή μας και τις περισσότερες φορές αυτή προκαλείται λόγω κάποιας αφορμής. Η προβολική ζήλεια προκύπτει από την προβολή δικών μας αρνητικών συναισθημάτων προς κάποιον άλλον, δηλαδή η δική μας αρνητική φόρτιση επηρεάζει και τις σχέσεις μας με άλλους. Η παθολογική ζήλεια σχετίζεται με την εμμονή και έχει να κάνει με την έντονη πεποίθηση ότι το άλλο άτομο πρόκειται να απιστήσει και συνήθως προκαλείται λόγω προηγούμενων τραυματικών εμπειριών, που το άτομο έχει μέσα του και έχει στιγματιστεί από αυτές.
Άρρηκτα συνδεδεμένη με την ζήλεια είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση και του ατόμου που εκδηλώνει τέτοιες συμπεριφορές, αφού ασυναίσθητα είναι πεπεισμένο ότι δεν αξίζει. Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις ατόμων που ζηλεύουν αποζητούν αγάπη και επιβεβαίωση, ώστε οι ίδιοι να νιώσουν αποδεκτοί. Στην ευρύτερη κατηγορία της ζήλειας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης βρίσκεται και η κτητικότητα, την οποία την συναντούμε σε όλων των ειδών τις σχέσεις αλλά πιο συνηθισμένη είναι στις ερωτικές σχέσεις. Είναι ένα στοιχείο, το οποίο μπορεί ως έναν βαθμό να βιώνεται ως ευχάριστο όμως σε μεγάλο βαθμό προκαλεί στο άλλο άτομο μια πίεση.
Η ερωτική σχέση συνδέεται με συναισθήματα φόβου, άγχους, ανησυχίας για το άλλο άτομο. Το άτομο βιώνει άγχος απιστίας ή αποχωρισμού για το άλλο άτομο, που οδηγεί το άτομο σε αβεβαιότητα και φόβο για την συνέχεια της σχέσης. Το άτομο με τις ιδέες αυτές, εξάγει δικά του συμπεράσματα και μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο, προσπαθώντας να ερευνήσει τι συμβαίνει, αφού πλέον μιλάμε για έμμονη ιδέα. Το άτομο αυτό, θεωρεί πως με τον τρόπο αυτό θα αποφύγει δυσάρεστες καταστάσεις και πως έτσι θα διασώσει την σχέση του.
Η ζήλια μπορεί να εκφραστεί μέσα από συμπεριφορές παρακολούθησης, επιφυλακτικότητας, καχυποψίας, περιορισμό της κοινωνικής ζωής, ανάγκη συνεχών διαβεβαιώσεων και τάση υποτίμησης και κατηγορίας του συντρόφου για ασήμαντα γεγονότα, τα οποία ίσως να μην είναι καν αφορμή.
Η παθολογική ζήλια, δηλητηριάζει μια σχέση, αφού το άτομο προσκολλάται πάνω στο δεύτερο άτομο της σχέσης και αποτελεί την κύρια αιτία σύγκρουσης. Δημιουργείται μια σχέση εξάρτησης μεταξύ των δύο ατόμων και η αναγνώριση και η αποδοχή του θέματος γίνεται δυσκολότερη. Συνεπώς, όσο πιο περίπλοκη γίνεται η κατάσταση αυτή τόσο πιο δύσκολη γίνεται η σχέση.