Το ενοχλητικό κουδουνάκι, ένας μόνιμος κάτοικος στο μυαλό μου. Αφιέρωμα στα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής
Φαντάσου λοιπόν ότι θέλεις να δεις το νέο επεισόδιο της αγαπημένης σου σειράς. Ανοίγεις την τηλεόραση, ετοιμάζεις το αγαπημένο σου σνακ και πατάς Start για να ξεκινήσει το επεισόδιο. Το επεισόδιο ξεκίνησε και όλα φαίνεται να κυλούν ήσυχα, μα ξαφνικά κάτι περίεργο συμβαίνει. Το κουδούνι της πόρτας χτυπά επίμονα και τραβά για λίγο την προσοχή σου, δε δίνεις σημασία και προσπαθείς να το αγνοήσεις για να δεις το επεισόδιο. Κάθε φορά όμως που λίγο ηρεμείς και συγκεντρώνεσαι στην σειρά, το κουδούνι χτυπά ξανά και αυτό συμβαίνει μέχρι το τέλος με αποτέλεσμα να αφήνεις το επεισόδιο στη μέση. Ένα ερέθισμα που δεν έχει αξία για σένα σε εμποδίζει να κάνεις αυτό που θέλεις λοιπόν.
Η παραπάνω περιγραφή ίσως να έχει συμβεί στον καθένα μας, ίσως σε μικρότερη ένταση και συχνότητα. Σίγουρα, καταλαβαίνουμε ότι είναι μια κατάσταση που δεν είναι ευχάριστη για κανέναν μας. Υπάρχει μια ομάδα παιδιών όμως που βιώνει το παραπάνω συνεχώς σε κάθε του δραστηριότητα. Αυτά τα παιδιά είναι τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και αυτό το ενοχλητικό κουδουνάκι τους συνοδεύει συνεχώς σε κάθε τους δραστηριότητα κάποια σε μεγαλύτερο και κάποια σε μικρότερο βαθμό. Το ενοχλητικό αυτό κουδουνάκι δεν επιτρέπει στα παιδιά λοιπόν να ολοκληρώσουν τις εργασίες του σχολείου για την επόμενη μέρα, να ακολουθήσουν τους κανόνες σε ένα παιχνίδι και να συζητήσουν τόσο με ενήλικες όσο και με συνομηλίκους .
Μήπως λοιπόν να προσπαθήσουμε να «ρυθμίσουμε» αυτό το κουδουνάκι για να σταματήσει να είναι τόσο ενοχλητικό; Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε αν μπούμε στη θέση αυτών των παιδιών και καταλάβουμε τι συμβαίνει αλλά και να εστιάσουμε στις δυνατότητες τους. Αν το επιτύχουμε αυτό τα παιδιά αυτά θα σημειώσουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, θα μπορούν να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν φιλίες με συνομηλίκους και όλα αυτά θα έχουν ως επακόλουθο την ανάπτυξη θετικής εικόνας για τον εαυτό.
Ας δώσουμε σε αυτά τα παιδιά λοιπόν περισσότερο χρόνο σε κάποιες δραστηριότητες και περισσότερες ευκαιρίες για ξεκούραση. Ας σταματήσουμε να κατηγορούμε τα παιδιά αυτά για το ότι είναι αδιάφορα για το σχολείο και για άλλες δραστηριότητες. Ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τα ενδιαφέροντα τους, να εστιάσουμε και να «χτίσουμε» πάνω σε αυτά. Τέλος, ας μειώσουμε τις πιθανότητες για περαιτέρω διάσπαση της προσοχής. Ας μην αφήσουμε εξωτερικά ενοχλητικά κουδουνάκια να εμποδίζουν τα παιδιά να ολοκληρώσουν αυτά που θέλουν.
Συντάκτρια: Ελευθερία Μακρή