Στην σύγχρονη εποχή, οι περισσότερες ανάγκες καλύπτονται διαδικτυακά, οι λέξεις και τα συναισθήματα εκφράζονται μέσω εικονιδίων, η επικοινωνία επιτυγχάνεται μέσω συγκεκριμένων εφαρμογών και η συνήθειες των άλλων γίνονται γνωστές μέσω αναρτήσεων και φωτογραφιών.
Οι συναντήσεις γίνονται πιο επιφανειακές, αφού όλα γνωστοποιούνται μέσω μιας σύντομης εξιστόρησης στα social media. Δεν υπάρχει πια η πραγματική επαφή. Έχει αντικατασταθεί από μια οθόνη και εδώ εντοπίζεται το θέμα. Οι άνθρωποι δεν καλλιεργούν τις κοινωνικές τους δεξιότητες και μένουν βολεμένοι στην “οθόνη”, δυσκολευόμενοι έπειτα σε οποιαδήποτε άλλη εξ- επαφής συνάντηση.
Σύμφωνα με τα δεδομένα διαχρονικών ερευνών γύρω από τον τομέα της ανθρώπινης κοινωνικοποίησης, οι άνθρωποι τα τελευταία 10 χρόνια επικοινωνούν κατά 13,4% λιγότερο μεταξύ τους (Lock, 2021), ενώ το 45% της καθημερινής επικοινωνίας παιδιών και εφήβων, πραγματοποιείται διαδικτυακά (Anderson & Jiang, 2018). Η αντικατάσταση της αυθεντικής επαφής με την διαδικτυακή επικοινωνία απασχολεί όλο το φάσμα των ηλικιών. Από τους εφήβους έως και τους ενήλικες, λειτουργώντας εις βάρος όλων των επικοινωνιακών δεξιοτήτων, οι οποίες παραμερίζονται.
Ωστόσο, η τεχνολογία επιδρά θετικά και παρατηρείται πως η επαφή μέσω του διαδικτύου μπορεί να φέρει κοντά δύο ανθρώπους, χωρίς φυσικά αποτελεσματική επικοινωνία. Παιδιά που παρατηρούν τους γονείς να συνομιλούν με φίλους μέσω μηνυμάτων γραμμένων σε μια φτιαχτή γλώσσα, εφήβους να ανταλλάζουν ελάχιστες κουβέντες με τους φίλους τους μέσω ακουστικών και μικροφώνων, νέους που εκφράζονται μέσω εικονιδίων, κτίζοντας όλο και πιο υψηλό το τοίχος της επικοινωνίας.
Η ισορροπία μεταξύ αυθεντικής και διαδικτυακής επικοινωνίας είναι το παν αλλά πλέον κανείς δεν διατηρεί την πραγματική επικοινωνία με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων.
