Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η πανδημία που έχει ξεσπάσει και γενικότερα η έντονη καθημερινότητα μας κάνουν να νιώθουμε φοβισμένοι, καταβεβλημένοι και ταυτόχρονα ανόρεχτοι. Όλα τα κοινωνικά γεγονότα σε συνδυασμό με τα προσωπικά θέματα του καθένα π.χ μια ασθένεια, μια απώλεια κ.λ.π. δυσκολεύουν περισσότερο την κατάσταση. Όταν, λοιπόν, βρίσκεται κανείς σε δυσχερείς καταστάσεις, ίσως αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει και να λειτουργήσει σαν σανίδα σωτηρίας είναι μερικές αχτίδες (glimmers) αισιοδοξίας. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα νιώθουμε πάντα χαρούμενη και πλήρεις. Μπορούμε όμως να ερευνήσουμε στοιχεία, τα οποία θα αυξήσουν την ανθεκτικότητά μας.
Τι είναι τα glimmers;
Είναι το αντίθετο από τα triggers, τους παράγοντες που μας προκαλούν αρνητικά συναισθήματα, λειτουργώντας ως ενδείξεις κινδύνου, που είναι πιθανό να διαταράξουν την ψυχική ισορροπία ενός ατόμου. Όχι μόνο άνθρωποι αλλά μέρη και μυρωδιές μπορούν να συγκαταλεχθούν στα triggers και αν ξεφύγουν απ’ τον προσωπικό έλεγχο, μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα. Τα glimmers όμως, είναι εδώ για να λειτουργήσουν ως μαγικό φίλτρο στα πυροδοτικά ερεθίσματα γύρω μας, προσφέροντας ηρεμία και χαλάρωση.
Εξήγηση της επιστήμης
Η έννοια των πυροδοτικών ερεθισμάτων και των λάμψεων έρχεται από τη θεωρία Polyvagal, η οποία αναπτύχθηκε από τον δρα Stephen Porges, συμπεριφορικό νευροεπιστήμονα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η Deb Dana, κλινική ιατρός, σύμβουλος και λέκτορας με ειδίκευση στο σύνθετο τραύμα, καθιέρωσε την έννοια των πυροδοτικών ερεθισμάτων και των λάμψεων ως ειδική στη θεωρία του Polyvagal.
Οπως εξηγεί, οτιδήποτε μας προκαλεί τραύμα μπορεί να αναστατώσει το σύστημά μας, εγκλωβίζοντάς μας στον φόβο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπαίνουμε σε μια διαδικασία μόνιμης προστασίας, δηλαδή προσπαθούμε να προστατευτούμε ακόμα και όταν δεν υπάρχει κίνδυνος. Τέτοια πρότυπα συμπεριφοράς, όμως, δεν μας βοηθούν και ούτε τονώνουν την ευεξία μας. Αντ’ αυτού μας κρατούν σε survival mode, εμποδίζοντάς μας να αφεθούμε και να απολαύσουμε και τις μικρές χαρές της ζωής.
Τα πυροδοτικά ερεθίσματα ενεργοποιούν είτε το συμπαθητικό νευρικό σύστημα είτε τον ραχιαίο πνευμονογαστρικό κλάδο του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι όταν το τραύμα παγιδεύεται στο σύστημά μας, μπαίνουμε σε καθεστώς «συναγερμού» ή δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξαιτίας του φόβου. Οι λάμψεις, από την άλλη, σχετίζονται με το κοιλιακό πνευμονογαστρικό μας σύστημα και μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς, συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας και τους άλλους. Οι λάμψεις συμβάλλουν στην αυτόνομη ρύθμιση του συστήματός μας. Οταν εστιάζουμε σε αυτές, ο φόβος «μικραίνει» και βλέπουμε τα πράγματα με άλλη ματιά. Σκεφτόμαστε πιο ψύχραιμα και βλέπουμε λύσεις αντί για προβλήματα.
Ένα ενδεικτικό πλάνο δράσης
- Κάνουμε προσωπική απογραφή
- Καταφεύγουμε για την φύση
- Ασχολούμαστε με τα αγαπημένα μας αρώματα
- Προσέχουμε τις κοινωνικές μας συναναστροφές
- Αξιολογούμε και αναπροσαρμόζουμε
Πηγή: vita.gr