Πολλές φορές βρισκόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα, όπου η αρνητική ενέργεια άλλων επηρεάζει εμάς. Η αυτόματη απάντηση μας είναι να αλλάξει ο άλλος την συμπεριφορά του, όμως, η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική, αφού οι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν επειδή εμείς το θέλουμε ή το απαιτούμε.
Εστιάζοντας στο άλλο άτομο, μας προκαλεί μια τεράστια απογοήτευση και οι ψυχολόγοι το αναφέρουν ως «ασυμφωνία προσδοκίας-πραγματικότητας». Πως γίνεται όμως να λυθεί το πρόβλημα αυτό; Πως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα ενώ οι άλλοι αρνούνται να αλλάξουν στάση;
Ο κανόνας του κουτιού του γάλακτος
Ο κανόνας του κουτιού του γάλακτος βασίζεται σε ένα πραγματικό παράδειγμα, που βρίσκεται σε εγχειρίδιο ψυχολογίας, το οποίο αφηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων, δίνοντάς τους τα ονόματα Βίκυ και Πέτρος. Κάθε πρωί, η Βίκυ σηκώνεται νωρίς για δουλειά, φτιάχνει καφέ και τρέχει στο γραφείο. Πολλά πρωινά, όμως, η Βίκυ ξεχνάει να ξαναβάλει το γάλα για τον καφέ της στο ψυγείο. Όταν ο σύζυγός της, ο Πέτρος, ξυπνά λίγες ώρες αργότερα, βρίσκει ένα κουτί με ζεστό γάλα στον πάγκο. Ξανά και ξανά. Έτσι ο Πέτρος απογοητεύεται και έρχεται αντιμέτωπος με τη Βίκυ όταν επιστρέφει εκείνη στο σπίτι. Η Βίκυ πάντα ζητάει συγγνώμη, αλλά συνεχίζει να κάνει το ίδιο λάθος. Ο Πέτρος φέρνει το πρόβλημα μια μέρα στον θεραπευτή του, για να δείξει το είδος της συμπεριφοράς που πρέπει να αντιμετωπίσει.
Όταν απαιτούμε πράγματα, τα οποία δεν πραγματοποιούνται, προκαλούμε στους ίδιους μας τους εαυτούς περιττή απογοήτευση,«Έχουμε παρατηρήσει συχνά ότι οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να λύσουν ένα πρόβλημα που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να υπάρχει», αντιλαμβανόμενοι ότι η πραγματικότητα δεν είναι πάντα όπως τη θέλουμε, μπορούμε να επικεντρωθούμε στην επίλυση του προβλήματος, αντί να επαναλάβουμε έναν κύκλο απογοήτευσης και θυμού. Και αυτό μας φέρνει στον κανόνα του κουτιού γάλακτος, ο οποίος απλώς δηλώνει: «Αντί να μένεις σε ό,τι δεν μπορείς να αλλάξεις, επικεντρώσου σε ό,τι μπορείς».