“Όταν ρώτησαν τις γυναίκες των δολοφονημένων τι τους λείπει περισσότερο από τους συζύγους τους, απάντησαν ότι τους λείπει περισσότερο πιο πολύ να πίνουν καφέ παρέα”.
Στις 11 Ιουλίου 1995, στην πόλη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας, γράφτηκε μια απ’ τις σημαντικότερες σελίδες στην πολεμική ιστορία ολόκληρης της Ευρώπης, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων, υπό τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς και την πολιτική κάλυψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς και του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ολοκλήρωσαν τη σφαγή 8.000 αρρένων αμάχων μουσουλμάνων σε μία περιοχή που κυριαρχούσε το σερβικό στοιχείο. Τηρουμένων των αναλογιών, η θηριωδία αυτή μας φέρνει στο νου τις κατοχικές σφαγές των Γερμανών στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα.
Συμπληρώθηκαν, λοιπόν, 27 χρόνια από την ημέρα που οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων ολοκλήρωσαν τη σφαγή 8.000 αρρένων αμάχων μουσουλμάνων κάθε ηλικίας. Στην σφαγή συμμετείχαν εθελοντικά και Έλληνες φασίστες και συγκεκριμένα ο αριθμός ανερχόταν στους 11, οι οποίοι ήταν μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή”.
Το θέμα ξεχάστηκε με το πέρασμα των χρόνων, ώσπου το επανέφερε στο προσκήνιο το 2005 ο ανεξάρτητος βουλευτής Ανδρέας Ανδριανόπουλος με επερώτησή του στη Βουλή. Ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, Αναστάσης Παπαληγούρας, διέταξε έρευνα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η διαδραστική εγκατάσταση έγινε από την Aida Sehonic.