Πάνε οι εποχές, που οι διακοπές μας απαρτίζονταν από όμορφες στιγμές, ξενύχτια στην θάλασσα και μεθυσμένες καλημέρες ερχόμενες από το βράδυ. Πάνε οι εποχές που μετρούσαμε παγωτά και μπάνια, ξενύχτια και ποτά. Στην θέση όλων αυτών έχει έρθει ο φόβος. Ένας μόνιμος φόβος για το τι θα συμβεί, αν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο και δεν καθορίσεις την κάθε στιγμή, αν δεν έχεις στο μυαλό σου πάντα το χειρότερο.
Ο φόβος πια είναι μόνιμος, παντού. Στην πόλη, στο χωριό ακόμη και στο νησί. Βάσει των τελευταίων γεγονότων στη Σέριφο, έπειτα από την καταγγελία βιασμού μιας 23χρονης αλλά και μετά την καταγγελία της 22χρονης στη Χαλκιδική, διακρίνουμε την αλλοίωση της κοινωνίας και την σταδιακή απώλεια της ανεμελιάς των καλοκαιρινών διακοπών.
Θέλοντας να ξεφύγεις από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, παίρνεις την απόφαση να απομακρυνθείς για λίγο, περνώντας τις ημέρες με κάποιους φίλους σε ένα ειδυλλιακό νησί και να ζήσεις μερικές όμορφες στιγμές. Την ίδια στιγμή, σκέφτεσαι ξανά την αβεβαιότητα και ο φόβος βρίσκεται στο επίκεντρο. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί και έπειτα στο μυαλό σου έρχονται αμέσως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Καταλαβαίνεις πια το γιατί.
Το ερώτημα είναι γιατί πρέπει να μετράμε βιασμούς και όχι μπάνια στη θάλασσα;
