Σίγουρα, όλοι οι άνθρωποι έστω και μια φορά στην ζωή τους θα έχουν συναντήσει έναν άνθρωπο, ο οποίος μόνιμα φτάνει αργοπορημένος στα ραντεβού του, στην δουλειά του και στις λοιπές υποχρεώσεις του. Δυσκολεύονται να τηρήσουν κάθε ωράριο με αποτέλεσμα να είναι συνήθως από τους τελευταίους που φτάνουν. Το ερώτημα είναι: Αδιαφορούν ή κρύβεται από πίσω άλλη αιτία;
Η καθυστέρηση, που θα συμβεί μια φορά σαφώς και είναι φυσιολογική, η κατ’ εξακολούθηση αργοπορία όμως οφείλεται στον τύπο προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου. Οι μονίμως αργοπορημένοι μοιράζονται συχνά χαρακτηριστικά όπως η αισιοδοξία, τα χαμηλά επίπεδα αυτοελέγχου, το άγχος ή η τάση για αναζήτηση συγκινήσεων.
Ο τύπος προσωπικότητάς μας ίσως υπαγορεύει και τον τρόπο που βιώνουμε το πέρασμα του χρόνου. Πριν αρκετά χρόνια, ο Τζεφ Κόντε, καθηγητής ψυχολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, διεξήγαγε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία οι συμμετέχοντες τύπου Α (φιλόδοξοι, ανταγωνιστικοί) και οι συμμετέχοντες τύπου Β (δημιουργικοί, στοχαστικοί, διερευνητικοί) είχαν διαφορετική αντίληψη για το πόσο διαρκεί ένα λεπτό.
Πώς να μην είμαστε μονίμως αργοπορημένοι
Η Αμερικανίδα ψυχολόγος και συγγραφέας Linda Sapadin, υποστηρίζει ότι η συστηματική καθυστέρηση μπορεί να προέρχεται από «ένα πρόβλημα εμμονικής σκέψης». Όπως εξηγεί, ένας αναβλητικός άνθρωπος εστιάζει στον φόβο που συνδέεται π.χ. με την προθεσμία που θα έπρεπε να τηρήσει. Αντί να ψάχνει τρόπους να ξεπεράσει τον φόβο αυτόν, ο φόβος γίνεται η δικαιολογία και αυτό εκφράζεται συνήθως με μια δευτερεύουσα πρόταση-δήλωση που ξεκινά με τη λέξη «αλλά». Για παράδειγμα, «άρχισα να γράφω το άρθρο, αλλά φοβήθηκα ότι οι συνάδελφοί μου δεν το έβρισκαν αρκετά καλό». Η συμβουλή της; Να αντικαταστήσουμε τη λέξη «αλλά» με τη λέξη «και». Η πρώτη υποδηλώνει αντίθεση και μπλοκάρισμα, ενώ η δεύτερη σύνδεση και επίλυση. Έτσι, το έργο γίνεται λιγότερο τρομακτικό.
Μία ακόμα στρατηγική που μπορεί να βοηθήσει είναι το να εντοπίσουμε τι είναι αυτό που μας κάνει να καθυστερούμε και να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο. Αν, για παράδειγμα, μας δημιουργεί έξαψη το να… τρέχουμε τελευταία στιγμή, μπορούμε να εστιάσουμε στο να είμαστε αξιόπιστοι. Αυτός ο στόχος να γίνει προτεραιότητά μας και να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση αυτή.
Όσο για τους ανθρώπους που αναγκάζονται να υποστούν τους μονίμως αργοπορημένους, μπορούν κι εκείνοι να βάλουν ένα χεράκι στη βελτίωση της κατάστασης, θέτοντας όρια. Μιλήστε για τις συνέπειες της αργοπορίας την επόμενη φορά.